Gnasher de duikende wonder hond, aka Andreas

Heey iedereen!

Het is eindelijk weer tijd voor een leuke blog van de enige echte Andreas, Perry, Poochie, Gnasher en ‘erry, en andere koosnamen die het team me gegeven heeft.
Dankzij Melissa, Pete en de Nederlandse taal kreeg ik de eer om vier nieuwe namen in anderhalve week te krijgen. Persoonlijk klinkt Gnasher het vetste, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik niet weet wie de echte Gnasher is.

Behalve de verwarring die ik krijg als iemand me bij een van mijn namen noemt, begin ik het ritme van deze plek echt door te krijgen. Hard werken, leren, wonderen, avonturen, ups en downs, noem maar op. Het werk wordt steeds gemakkelijker door de groeiende kennis en het zelfvertrouwen dat ik heb.

Dingen zoals kits van klanten gereedmaken, of erger, Pete of Alice’s kits.

Ik heb echt het gevoel dat ik heel veel leer en ik heb super ervaringen tijdens het duiken en werk. De laatste duik voor deze blog was een duik bij Poco Naufragio, en die was geweldig. We zaten op de bodem te spelen met een rog terwijl we omringd waren door vissen van alle soorten en maten.

Van lipvissen en zebra brasems tot barracuda’s en papegaaivissen. Na een tijd met de rog hebben gespeeld, gingen we iets verder weg waar Alice zwarte murenen en een tijgermurene uit de hand eten gaf. Geweldig!

De volgende duik die dag was bij Starfish Bay. Een plek die bekend staat om de grote aantallen, je raad het al, zeesterren.

We zagen een heleboel zeesterren, maar door de zwarte zee-egels daar zijn er niet zoveel als er eerst waren.

Dennis en ik hadden onze duikmessen meegenomen en hadden een beetje lol met het opruimen van zee-egels. We hebben een “Confirmed Sea Urchin Kill Scoreboard” op de koelkast hangen en Dennis staat op de eerste plek.

Ik dacht dat ik een beetje moeite zou hebben met zee-egels opruimen, aangezien ik geen geschiedenis heb van massamoorden of iets dergelijks, en ik een jaar voor Greenpeace heb gewerkt voordat ik hier kwam. Maar de zee-egels zijn een plaag hier en hebben geen natuurlijke vijanden. De rest van de duik waren we aan het kijken naar de mooie en grappige dieren onderwater.

Deze week had ik ook mijn eerste kustduiken met Melissa, deze duiken zijn heel erg leuk omdat ze zo anders zijn dan bootduiken die ik de andere dagen heb gedaan. Ik vond vooral de duik bij (volgens mij) Las Eras heel leuk. Er was een grote pijplijn die van de kust naar.. ja.. Cambodja.. ging ;)

In ieder geval, tussen ieder betonnen blok bij de pijplijn was het propvol met vissen, krabben en verschillende soorten critters. Ik zag een paar van de grootste pijlkopkrabben die ik ooit heb gezien, de grootste trompetvis ooit en de grootste sepia ooit!

Naast al het duiken kregen we een dag vrij. Ondanks dat we uitgeput waren, een kater hadden en gewoon heel moe waren, gingen mijn huisgenoot Dennis en ik (eigen initiatief) samen met Mahmoud en Lydia de Red Rock, Punta Roja beklimmen.

Mahmoud had zich zo goed voorbereid dat zelfs Indiana Jones of Mr. Dundee er niet aan konden tippen, terwijl Lydia op kwam dagen in sandalen en met een lunchbox vol met ijs.
Uiteindelijk haalden we de top, en ook al waren we heel moe, Mahmoud en ik besloten om de klif tegen het water te beklimmen. Een echte mannen-ervaring.

Om het over iets heel anders te hebben, we zijn allemaal geslaagd voor onze EFR (Emergency First Response) cursus vandaag. Het was heel leuk met alle stagiaires die elkaar probeerden te redden van bijna alle denkbare scenario’s, en Pete die op het ene moment ons les gaf en op het andere moment het over Vietnam had. Of in welke oorlog hij dan ook gediend heeft.

Hasta luego - Andreas (Perry, Poochie, Gnasher 'Erry)