O jee, al over de helft van de stage nu! De tijd lijkt
wel steeds sneller te gaan.. Het leven op Tenerife begint aardig te wennen nu.
De laatste paar dagen hebben we ook wat beter weer, niet dat het eerder echt
slecht was, maar we hebben wel veel bewolking en wind gehad. Het waait nu nog
steeds vrij hard, maar het zonnetje laat zich wat meer zien en ik kan weer in
t-shirt rondlopen i.p.v. een warm vest.
Begin deze week hebben we (verrassing!) weer een aantal
duiken gedaan. Woensdag kregen we gezelschap van George, een PADi Open Water
Diver. Tijdens de eerste duik die dag, gingen George, Harry en Pete op weg naar
Alien Rock, en bleef ik op de boot. De tweede duik was naar Swim Through, maar
halverwege de duik besloten we terug te keren naar de boot, omdat vooral George,
die een vrij dun wetsuit droeg, het echt te koud begon te krijgen. Na een korte
rit op de boot kwamen we aan bij de Marina, waar we de kit gewassen hebben, en
onszelf opwarmden. Vanwege de harde wind die dag, heb ik nog een spectaculaire
(geintje) redding van George’s hoed gedaan, die in het water terecht was
gekomen.
Donderdag was opnieuw een drukke dag; we begonnen met het
verder oefenen van onze pool skills. De meeste skills gingen redelijk tot goed
(we moeten ze nu kunnen demonstreren op professioneel niveau, niet gewoon
uitvoeren). Verder was het ook tijd voor onze kit exchange, wat een hele
uitdaging bleek te zijn. Na een 10 minuten overleggen hoe we te werk zouden
gaan, gingen Harry en ik te water, met als doel om onze volledige scuba-unit,
masker en vinnen met elkaar te wisselen, terwijl we ademen van 1 regulator.
Moeizaam zwemmend van het ondiepe deel naar het diepe deel van het zwembad
begon onze uitdaging. De eerste poging mislukte; we gebruikten niet de juiste
techniek, met als gevolg adem tekort. Harry was de eerste die zijn toevlucht
naar de oppervlakte zocht, maar het had niet veel gescheeld en ik was hem
gevolgd. Na een korte (zeer welkome) adempauze en een paar tips, begonnen we
vol frisse moed aan onze tweede poging. Al heeft het even geduurd, en al was
het niet bepaald – zoals Harry het noemde – een waterballet, slaagde onze
tweede poging uiteindelijk.
Terug in de shop was het moment aangebroken voor de
presentaties van onze demonstratie- en uitleg vaardigheden, in de vorm van onze
kit assembly, en de predive safety check. Deze gingen gelukkig prima, en Harry
en ik eindigden beide met een goede score.
Later die ochtend gingen we op weg naar de Marina, waar
we begonnen met een poging om onze 800 meter snorkeltijd te verbeteren. In een
poging ons record te verbreken, besloten Harry en ik dat het een goed idee was
om in onze shorty te snorkelen, zodat vooral onze benen wat minder zouden
drijven. Hierdoor zouden onze vinnen meer in het water zijn, met als gevolg dat
we daardoor sneller zouden gaan. Dat dachten we tenminste… We zwommen zo snel
als we konden, en vol verwachting wachtten we onze tijd af, die maar liefst..
(tromgeroffel) .. 2 minuten langzamer bleek dan onze vorige keer. Geen goed
idee dus, die shorty’s. Hopelijk komt er nog een volgende keer, en gaat die
beter!
De dag was nog lang niet voorbij, zelfs niet halverwege!
Aangezien we toch al in de Marina waren, konden we net zo goed meteen een
aantal duiken doen. Zo kwam het dat Pete, Harry en ik op weg gingen naar Yellow
Mountain. Pete bleef op de boot, terwijl Harry de eerste duik leidde naar Alien
Rock, en ik de tweede duik naar Swim Through. De duiken gingen prima, en ik
begin de duikplekken langzaamaan al wat beter te leren kennen en bepaalde
rotsformaties te herkennen. Dit is voor een groot deel te danken aan het feit
dat ik mijn onderwater plattegrond van Yellow Mountain heb gemaakt. Aangezien
we een groot deel van onze duiken bij Yellow Mountain doen, hoop ik dat het
binnenkort ook voor mij misschien wel als een tweede thuis zal zijn!
Weer in de shop hebben we opnieuw veel voor elkaar
gekregen die middag. Het begin is gemaakt om alle regulators (en dat zijn er
nogal wat) eens extra goed schoon te maken. We hebben wat onderhoud en opnieuw
inrichten van de shop gedaan, nieuwe actiestickers gemaakt,
promotiewerkzaamheden online gedaan enz.
Vrijdag heel erg vroeg in de morgen was het tijd voor
mijn eerste nachtduik. Om 5:45u waren we in de shop, om 15 minuten later alle
spullen op de boot in de Marina te laden. Onze locatie was Poco Naufragio, het
kleine scheepswrak slechts een paar minuten van de Marina, wat inhield dat het
tegelijk ook een diepe duik was. In het pikkedonker gingen Pete, Harry en ik te
water, terwijl Melissa moederziel alleen achterbleef op de boot. Het eerste wat
opviel waren de lichtgevende algen, die als talloze kleine sterren om ons heen
dwarrelden. De kleuren onder water, die goed te zien waren dankzij mijn
onderwater zaklamp, waren schitterend. We zagen veel dieren die we overdag ook
vaak zien, maar die ’s nachts actief zijn, en een aantal soorten die ik niet
eerder had gezien. We zagen een heleboel cardinal fish, scorpionfish, arrow
crabs, red mullet, almaco jack, anemonen en nog veel meer. Na een half uur
genieten van een van mijn nu favoriete duiken, zwommen we richting de
oppervlakte. We waren nog zo’n 2 meter van de oppervlakte, toen ik plots mijn
eerste kwallensteek ervoer, op mijn gezicht nog wel! Thanks a lot…! Melissa
bleek vanaf de boot een dolfijn te hebben gespot, dat maakte het vroeg uit bed
stappen een beetje goed.
Het einde van de week hebben we vooral veel werkzaamheden
in de shop gedaan, zoals het onderhoud van de regulators en wetsuits, etalages,
en de gebruikelijke online promotiewerkzaamheden. Zaterdag werd de shop aan
Harry en mij toevertrouwd, terwijl Pete en Melissa het Carnaval gingen
bewonderen aan de andere kant van het eiland. We worden al steeds zelfstandiger
zo!
Ondertussen ben ik een heel eind met mijn studies, en het
Divemaster examen komt met rasse schreden dichterbij. Ik zit op 42 gelogde
duiken nu, nog 18 te gaan tot de 60 benodigde duiken als Divemaster.
Vergeet ook volgende week niet om onze blogs te checken!
Liefs, Kim
No comments:
Post a Comment