Op onze eerste dag van de week hadden we
een DSD (Discover Scuba Diving) klant, Nicola, die verassend kalm was en de
duikvaardigheden zeer snel oppikte. De zwembadsessie werd geïnstrueerd door
Aaron waarmee hij de laatste vereiste voltooide van zijn PADI DSD leader kwalificatie.
Daarna vertrokken we naar de zee met Pete
(Nicola’s man) voor de eerste duik naar Yellow Mountain. Nicola had wat
problemen met het klaren van haar oren maar dat was al snel opgelost en relaxte
daarna al gauw. Daarna gingen we naar Alien Rock waar Nicola het veel beter
deed en erg leek te genieten van haar duiken.
De volgende dag was het tijd voor onze EFR
cursus waarvan we onze examens niet zo goed hadden gedaan en wat meer werk
moesten steken in onze theorie. Na het overdoen van het examen (deze keer zijn
alle stagiaires geslaagd) bleek Will de ster van de dag te zijn, met een score
van 100% op alledire de EFR examens. Ligt het al teveel voor de hand wie dit
deel van de blog geschreven heeft? .... Dat dacht ik al.
Op woensdag deden we twee duiken, op één
daarvan zagen we een Tijger Murene en een Octopus vechten om een plekje tussen
de rotsen. Pete (de klant) was er ook bij en leek zich kostelijk te vermaken.
’s Middags probeerden we leuke spelletjes te bedenken voor het Bubblemaker
programma. Dat bleek lastiger dan we in eerste instantie hadden gedacht. Het
enige spelletje waarin we wat inspiratie wisten te steken heette “Crappy Tappy”
waarvan de naam alleen al zegt dat het verschrikkelijk is.
Het was duik AWARE dag en we gingen naar
El Puertito met verscheidene zakken om een onderwater opruiming te houden.
Sommige items tussen het afval pasten niet eens in onze zakken. We vonden onder
andere een tafelkleed, champagneflessen, enorme watercontainers en zelfs
talloze ankers zonder ketting. Terwijl we afval verzamelden, kregen we ook een
bezoekje van de schildpadden die hier in de buurt leven, we kregen de kans om
ze eens van zeer dichtbij te bekijken. Will was er ook zeker van dat hij iets
zeldzaams had gevonden… Dat bleek een stuk koraal te zijn dat “eruit zag alsof
het een paar ogen had!”.
De zee was wat onrustig en ruig geworden
door de harde winden die we hadden op vrijdag, zo ruig dat een van de
stagiaires die op de boot bleef tijdens de tweede duik de vloer moest knuffelen
na een interessante duik bij Poco Naufragio. ’s Middags kwamen we erachter
hoeveel moeilijker de 800m snorkel was dan het klinkt. Pete moest een hele
reeks smoesjes aanhoren waarom we zo langzaam waren!
Jake slaagde erin zijn SMB kwijt te raken
bij een duikstek die de nickname “Arise” draagt omdat zijn Spaanse naam te
moeilijk is om te spellen voor iedereen die Engels is. Dit creëert wel weer een
ideale Search and Recovery duik. Tenminste, als Aaron niet de liftbag en alle
andere essentiële materialen vergeet.
Het was de beurt aan Jake en Will om voor
de allereerste keer duiken te gidsen, zonder invloed van Pete, Melissa of
Alice. Abades was de gekozen duikstek dankzij het ondiepe water, het was de
perfecte locatie voor het gidsen van je eerste duik omdat als er iets zou
gebeuren, we altijd veilig en snel naar de oppervlakte zouden kunnen gaan. Jake
gidste de eerste duik en het is alleen maar eerlijk om te zeggen dat het een
echte workout was. Lewis Hamilton zou jaloers zijn geweest op de snelheid
waarop Jake zijn duik gidste. Na de duik was Jake enigszins teleurgesteld dat
we niets groots zoals een Octopus of Murene hadden weten te spotten.
Will’s duik, aan de andere kant, was
gewoonweg perfect en de duikstek was vol met interessante vissen en bevindingen
(ligt het nog steeds teveel voor de hand wie deze blog schrijft?). We slaagden
erin twee Octopussen te spotten tijdens de tweede duik, één van de twee was een
zeldzame witgestippelde Octopus.
Het meest amuserende gedeelte van de duik
moest wel het opstijgen zijn. Will was ervan overtuigd dat we relatief dicht bij
de kust waren, maar al snel bleek dat we waarschijnlijk dichter bij Dubai dan
bij de kust van Tenerife waren. Dit resulteerde in ’s werelds langste afstand
zwemmen aan de oppervlakte. Jamie verdronk beide aangezien haar benen ermee
stopten, gelukkig stonden de jongens klaar om haar het water uit te slepen.
Meer van ons volgende keer.
No comments:
Post a Comment