Langzaam, langzaam, langzaam. De nieuwe stagiaires zijn hier, Lydia en ikzelf (Sam, of Sonic, afhankelijk van hoe Melissa zich voelt). De oude stagiaires, die zichzelf de All-Stars hadden genoemd, zijn weg en blijkbaar hoeven we ons nergens druk om te maken als het gaat om hoe goed of slecht we het zullen doen, nog niet in ieder geval.
Lydia en ik hebben nog 7 weken de tijd om te bewijzen hoe fantastisch we
uiteindelijk zullen zijn, zoals het er nu voor staat verbergen we dat nog heel
goed.
Zoals ik al eerder heb vernoemd, zijn wij
niet het snelste duo als het aankomt op kit voorbereiden of wassen. We zijn
niet zozeer Batman en Robin maar meer twee Ronnies. Het lijkt erop dat we het
ene na het andere werkje niet zo goed doen, wat ons niet zo goed uit de bus
doet komen dus ik ga verder over iets anders dat wat interessanter is; het
duiken!
Een van mijn eerste duiken hier was vanaf de boot en uiteraard was ik mijn
zeeziekte pilletjes vergeten. In mijn poging om de apotheek te vinden kwam ik
op een of andere golfbaan terecht.. hoe dan ook, verder naar het belangrijke
deel. We vertrokken naar Yellow Mountain en gingen te water. Het zicht was
schitterend en de vissen nog mooier. Er is hier gewoon zo ontzettend veel te
zien, van de grote dieren als Roggen tot Tijgermurenen die iedereen prachtig
vind, tot de kleinere dieren zoals Sepia’s en Pijlkopkrabben.
Ik vond niets zo leuk als het opruimen van
Zwarte Zee-egels en het zien van de zwermen vissen die daar op af komen om ze
op te eten. Ik heb veel geleerd tijdens deze activiteit, ik kwam erachter dat
het geen slim plan was om de Zee-egels met blote handen tussen de rotsen uit te
trekken, aangezien dit mij 15 minuten stekende pijnen in mijn vingers
opleverde. Ik realiseerde me al snel dat Pete zijn mes gebruikte om ze
ertussenuit te krijgen. Ik was vergeten mijn goede duikmes mee te nemen.
Gelukkig had ik mijn reserve mes mee, die bevestigd is aan mijn trimvest, toen
ik die begon te gebruiken was al snel duidelijk dat die veel te klein was.
Daarna ervoer ik nog eens 15 minuten stekende pijn in mijn andere hand, maar ik
heb het overleeft, dus ik denk dat het een win-situatie was voor mij.
Voordat ik hierheen kwam, had ik ongeveer 6 duiken gedaan in de afgelopen drie
jaar, dus als het aankomt op het oefenen van duikvaardigheden vreesde ik
ervoor. Het ging ongeveer net zo goed als ik had verwacht. Ik had geen enorme
problemen maar geen van mijn skills kwam in de buurt van de demonstraties die
we later te zien kregen. Nu weet ik in ieder geval waar ik me op moet gaan
richten. Ik heb 8 weken de tijd om te proberen er net zo professioneel uit te
zien, of tenminste zo professioneel als ik kan.
Deze week zag ik ook voor het eerste een
DSD (Discover Scuba Diving) met een echtpaar uit Frankrijk, Farid en Sihame. Zij
waren ook meteen de eerste klanten waarmee ik heb gedoken sinds ik begon en
beide waren hele leuke mensen. Ik besloot mijn Franse lessen van school eens
toe te passen. Aangezien ik niet verder kom dan Je’m’apelle Sam, dan niemand
echt leek te imponeren. De sessie in het zwembad was een hele ervaring, ik was
niet zo hands-on als ik wellicht had moeten zijn, maar nu weet ik dan in ieder
geval voor volgende keer. Het werd ook snel duidelijk dat het op je knieën
zitten onderwater een skill op zichzelf was. Zeker toen de twee steeds
achterover vielen en mij met zich mee trokken.. Maar dat kwam waarschijnlijk
gewoon door de sterke stroming in het zwembad, niet door mijn gebrek aan
ervaring.
De volgende dag gingen we naar Abades, dit was de eerste keer dat ik kustduiken
deed. Het is daar behoorlijk ondiep dus ik gebruikte niet zoveel lucht als
gewoonlijk. Het duiken daar is geweldig, zeker als je bedenkt hoe dicht je bij
het strand en de toeristen bent. Het grote verschil hier was voor mij was de
deining die je de hele tijd een paar meter heen en weer trekt. Dat maakt de
ervaring erg inetressant als je tussen de rotsen in probeert te kijken. Er zijn
hier een heleboel verschillende soorten Zeebrasems, Koraaljuffertjes, Sepia’s
en soms zelfs Murenen. Voor mij was het mooiste deel het zien van een kwal, ik
weet niet precies waarom maar ik heb ze nog nooit eerder gezien tijdens het
duiken, dus ik denk dat het gewoon iets nieuws en anders is.
Terug op de boot, meer lange tochten langs de kustlijn, en meer misselijkheid.
Vandaag doken we samen met Ian en Olga. Ian werkt bij de geweldige toy shop
(ProSub) waar ik tot nu toe één keer geweest ben, ze hebben daar werkelijk
alles wat je maar wilt op het gebied van duiken. Helaas voor mij heb ik niet genoeg
geld voor alles wat ik maar wil. Hoe dan ook, terug naar het duiken, Ian en
Olga leken het reuze naar hun zin te hebben en goede duikers te zijn. Vooral
Ian vermaakte ons zeer met zijn streken, zoals het in Melissa’s zwemvliezen bijten
of ondersteboven rondzwemmen. Er was een heleboel te zien tijdens deze duiken,
we kwamen een Rog tegen een prachtige Zeebrasems, Koraaljuffertjes en
Papegaaivissen.
Om de week af te ronden ontmoetten we eindelijk de “beste stagiaire ooit”.
Melissa bleef eindeloos doorratelen over hoe geweldig Emma was. Of daar enige
waarheid in zat weten we nog niet, Emma en Rob, die al snel de naam Ben kreeg,
waren beide ontzettend leuke en vriendelijke mensen.
We gingen terug naar Abades voor hun
eerste duiken hier en alles liep op rolletjes. We zagen meer dan genoeg vissen
tijdens beide duiken; Platvissen, Hagedisvissen en zelfs een Stargazer tegen
het einde van de duik.
Het was een geweldige manier om mijn
eerste week hier af te ronden, en hopelijk zit er nog veel meer leuks aan te komen.
Sam
Sam
No comments:
Post a Comment