Blog Archive

Sunday, 6 January 2013

Enge monsters en dat is alleen nog maar aan de bar! (Dennis)

Enge monsters en dat is alleen nog maar aan de bar! (Dennis)

Ik kwam aan in Tenerife en achter mij lagen 22 jaren altijddoorweektvanderegen ~ Koninkrijk der Denemarken.
Voor mij lagen twee maanden in het bijna tropische paradijs van Golf Del Sur, Tenerife.

Ik heb nog helemaal geen ervaring met duiken, dus mijn beslissing om twee maanden duikstage te lopen en (hopelijk) een PADI Divemaster te worden, verraste niet alleen mijn vrienden en familie, maar ook mijzelf.


Toen ik aankwam, kreeg ik te horen dat er later die avond een Halloween feestje zou plaatsvinden, dus mijn eerste opgave was om een outfit voor die avond te vinden.
Ik koos voor een sadomasochistische, volledig bebaarde Harry Potter (uiteraard) compleet met bril, cape en een grote latex tovernaarshoed. Dus, mijn eerste echte ontmoeting met de hele “duikbende” bestond uit een Halloween diner met personages als Soldatenmeisje, een piraat, El Zorro, gestoorde Duivel met haar Drietand, Supergirl, Popeye, een heks en iets dat eruit zag als het nageslacht van Ronald Mcdonald en Sascha Baron Cohen’s cult figuur “Borat”.
Op de eerste van november, begonnen ik en 3 andere stagiaires aan hun stage: Mahmoud, deze lange, maffe Egyptische gast (die zeker weten het record voor de 400m zwem gaat breken), Angela, onze eigen Duitser, die al een vrij ervaren duiker is, en last but not least; mijn vriend, reisgenoot en kamergenoot Andreas, die ondertussen de bijnaam Perry draagt. Mijn eigen bijnaam is daarom uiteraard Kevin.

Behalve deze gasten, waren er al twee stagiaires, die hier sinds een maand zijn; Sam en Lydia. Zij tweeën lijken al ervaren in hoe de dingen hier lopen, in zowel de shop als tijdens duiken, ik hoop op een dag net zo goed te weten waar ik mee bezig ben.
Iedereen is zeer vriendelijk en meer dan bereid om een handje te helpen aan deze soms verwarde en bescheiden gast uit Denemarken – zelfs als hij per ongeluk zijn eigen kit door elkaar haalt met andermans kit.

Sam verloor afgelopen week zijn sleutel van zijn appartement, en moest sindsdien iedere dag bij ons op de bank slapen, terwijl zijn huurbaas probeerde uit te vogelen wat te doen. (Tenminste, hij zegt dat hij zijn sleutel verloor, ik vermoed dat hij ons eigenlijk gewoon een handje wilde helpen met onze voorraad vers aangeschaft bier.)
Lydia nam Andreas en mij mee naar een Indian afhaalrestaurant, we hadden het ontzettend naar onze zin en probeerden allerlei verschillende maffe Indiaanse hoofddeksels in het restaurant, steeds poserend als een standbeeld van Shiva.

Mijn eerste ervaring, als het gaat om duiken in volledige uitrusting, was in het zwembad, rond mijn tweede dag geloof ik. Zodra je voor de eerste keer je hoofd onder water hebt en onder water adem haalt, ben je verkocht!

Duiken is, en dit wordt iedere dag sterker, als een soort drug voor me geworden. Zodra je je onder water bevind, is dit het beste gevoel ter wereld, en zodra je aan de oppervlakte bent, voel je de afwezigheid ervan al direct, en wil je alleen maar meer en meer. (Ik vraag me af of iemand misschien mijn persluchtfles heeft vervangen voor eentje met Verrijkte lucht, en heb ik nu Zuurstofnarcose?).

Nu, 8 dagen na mijn aankomst, heb ik al mijn PADI Open Water Diver cursus afgerond, en heb ik in totaal al 6 duiken onder de riem. (exclusief de trainingsduiken in het zwembad).
Als je nog nooit hebt gedoken, kan je je het gevoel dat het je geeft niet voorstellen; je hangt gewichtloos een paar meter van de bodem op 12 meter diepte – Het is echt het gaafste gevoel van vrijheid!
Of het gevoel van één zijn met de zee, dit krijg je alleen van het zwemmen middenin een enorme school vissen.
Oja, ik bereikte ook mijn eerste Zee-egel doding een paar dagen geleden! Zee-egels zijn langgestekelde freaks van de natuur, die door mensen naar Tenerife zijn overgebracht. Omdat ze zulke lange stekels hebben, hebben zij geen natuurlijke vijanden hier, dus is het een grote zorg dat zij zich ongestoord kunnen voortplanten en verspreiden, en daarmee de hele omgeving overnemen van de inheemse soorten. 

De tijd vliegt hier echt voorbij, ik geniet van het gezelschap om me heen – het duikcentrum is echt een culturele mengelmoes, er werken hier mensen van over de hele wereld, allemaal dankzij een liefde voor duiken en het welzijn van de zee in het algemeen.
Één week voorbij, nog zeker zeven te gaan, en mijn hoofd staat al op ontploffen door alle nieuwe indrukken.

Ik kan niet wachten om te zien wat morgen zal brengen!

-    - Kevin uit.


No comments:

Post a Comment