Bergbeklimmen en de aankomst van Jezus! (Dennis)

Ik zit hier in de shop met mijn laptop, deze blog te typen. Ik ben net terug van het zwembad waar ik mijn 400 meter heb gezwommen. Ik ben behoorlijk moe en heb overal spierpijn van al het zwemmen de laatste tijd. Ik probeer terug te kijken op vorige week; wat er goed ging, wat er minder goed ging en wat er helemaal mis ging.

                                                                                                   

Op dit punt in mijn stage begin ik in te zien waarom dingen op de manier gedaan worden zoals het hier gebeurd. Ik begin echt het grotere plaatje te zien!

Ik ben nog steeds een vrij onervaren duiker, wat betekend dat ik nog steeds geniet van iedere duik, ieder moment onderwater, waarop ik door een ademautomaat adem haal en de prachtige onderwater wereld aanschouw.

Afgelopen week gingen we naar een duikstek genaamd “Las Eras” waar Sam de duik gidste. We moesten vechten tegen een vrij sterkte stroming, vooral op de terugweg.

Lydia, met wie ik duikbuddies was tijdens deze duik, had er moeite mee om niet achterop te raken. Waarschijnlijk door haar meidenspieren – meisjes! :-)

Dus ik sleepte haar het grootste deel van de terugweg mee naar de kust. Ik vind het helemaal niet erg, want daar ben je duikbuddies, en ik weet dat zij hetzelfde voor mij zou hebben gedaan, als ze daar de kracht voor had gehad. 

De andere duik die een diepe indruk maakte was onze duik bij Starfish Bay. Een duikstek die gewoonlijk bekend is om zijn, ja, je raad het al, zeesterren. Helaas is de duikstek tegenwoordig eerder een onderwater woestijn, alleen maar zand en rotsen. Ik heb misschien twee zeesterren gezien, en teveel zee-egels om ze te kunnen tellen.

Ik heb een paar prachtige duiken beleeft afgelopen week, maar degene die er denk ik het meest uit springt was onze ontmoeting met een kleine rog.

Ik was zeer verbaast dat de rog zich zo ongeveer gedroeg als een vriendelijke hond. Hij bleef steeds rondom ons zwemmen en in mijn maag beuken. Naar mijn mening was hij naar aandacht aan het zoeken, maar wie weet, misschien was hij wel op zoek naar zachte plekjes om eieren in te leggen!!

Hoe dan ook, (hoe ga je verder met een blog na een belachelijke opmerking als de vorige?)

Bijna vergeten te vertellen – we hebben een splinternieuwe kamergenoot in ons appartement: “De prins van de rust, de zoon van God zelf” Jezus Christus eerde ons met zijn hemelse aanwezigheid. Hij is voor ons verschenen in de vorm van een kartonnen figuur en bewaakt nu de westelijke kant van ons appartement.

Het feit dat hij hier nu met ons is, is uiteraard het resultaat van een wilde nacht uit in het stadje van San Miguel.

Morgen is mijn eerste Advanced duik (de diepe duik) en ik kijk er enorm naar uit!

Het avontuur gaat door, stay tuned ya’ll.

-    Kevin uit