Nieuwe duikstekken in Tenerife.... voor mij tenminste :-)

Ik was verrast toen we een andere route tijdens onze tweede duik in Yellow Mountain maakten. We gingen naar het westen in plaats van het oosten naar een plek die Swim Through heet. Het heet zo omdat door een grotachtige passage zwommen die heel smal was, zo dat je er alleen door kan zwemmen naar de andere kant. Deze keer was ik buddy met Dennis. We volgden de groep van achteren zodat we konden zien of iedereen ok was en dichtbij onze gids Alice zwom.

De volgende dag namen we Gee naar Abades waar Melissa de duik gidste. Het was de eerste keer dat we gelijk van de kust de rechterkant de zee in gingen in plaats van de normale linkerkant. Het was een hele mooie duik waar we een familie sepia's en murenen zagen. 

De tweede duik was echter een van de meest indrukwekkendste duiken in mijn leven. Er was zoveel onderwaterleven in één duik en het was de eerste keer dat ik de engelhaai zag. Ik dacht dat het een grote was, maar Melissa zei dat het nog een best jong exemplaar was. Het was in ieder geval heel snel en hij zwom heel snel van ons weg, in tegenstelling tot mijn verwachtingen, wan ik dacht juist dat het heel nieuwsgierige wezens waren. We zagen ook zwarte murene, tijgermurene, een octopus, een paar sepia's en een heleboel andere vissen. 

Dan komt waar ik meeste van geniet met duiken. Nachtduiken is geweldig en ik houd echt van de nachtwezens onder water. Ze zijn allemaal zo mooi en ’s nachts zijn ze veel minder verlegen. Ik had ook nooit geweten dat sepia's licht geven in het donker nadat je je zaklamp op ze hebt gericht. En het lichtgevende plankton waren natuurlijk ook geweldig!

We eindigden onze week met een heel productieve dag in de winkel. Pete maakte de beoordeling van onze vaardigheden in het zwembad. Ik moest de CESA en het uittrimmen opnieuw doen. We deden ook de kit exchange en ik had nooit gedacht dat dat zo’n leuke ervaring zou zijn.

Het geeft je veel vertrouwen in je buddy. We moesten de onze scuba unit en onze maskers en vinnen ruilen onderwater met maar één functionerende regulator, terwijl je niks het oppervlakte aan mag laten raken. Na de dagelijkse karweitjes in de winkel te doen was er nog wat tijd over, toen Pete ons voor een uur liet snorkelen.

We hadden drie kwartier gesnorkeld, free diving en een beetje fish ID was het hoogtepunt van het einde van de dag.

Een hele productieve en leuke week.

PADI Advanced cursus en PADI Rescue cursus! (Andreas)

Zodoende, mijn derde week bij Dive and Sea Tenerife.

Deze week bracht heel veel verschillende duik en studie ervaringen met zich mee.

Om te beginnen had ik mijn eerste diepe duik, een deel van mijn PADI Advanced course, met Dennis, Pete en Ann.

We daalden tot 26 meter, waar we verschillende taken moesten uitvoeren. Dingen die voor mijn eenjarige neefje appeltje eitje zijn, zoals driehoeken en vierkanten in gaten stoppen, zijn op de zeebodem pittig lastig, vooral als een speelse rog je steeds omver probeert te duwen.

De volgende duik die dag was mijn navigatieduik. We gingen naar Yellow Mountain, waar we met compassen moesten proberen om bepaalde routes te zwemmen.

De laatste duik die dag was de fish-ID. Een leuke duik met doel zo veel mogelijk verschillende vissen te spotten.

We probeerden er een paar te schetsen en dan de namen te vinden in de winkel. Misschien speelden Dennis en ik een beetje vals door naar de dichtstbijzijnde rif te zwemmen en een zee-egel te openen, zodat de vissen onze kant opkwamen. Gelukkig werkte het plan goed want we zagen heel veel verschillende kleuren om ons heen.

De volgende dag was het tijd om PADI Advanced divers te worden. Een nachtduik en een peak-performance buotancy duik.
Afgezien van de pijn die ik in mijn lichaam voelde door zo vroeg op te staan, was het waarschijnlijk de beste duik die ik ooit heb gemaakt.

Het is een heel uniek gevoel wanneer je daalt in compleet donker water, met alleen een zaklamp om je een beetje georiënteerd te houden. Het beste deel van de duik was toen we na een paar minuten benden te zijn en boven de bodem hingen er een tweeënhalf meter grote pijlstaartrog op ons af kwam zweven. Dat was een van de allermooiste dingen die ik ooit heb gezien.
Na die ervaring was het voor de volgende duik die dag moeilijk om de vorige te evenaren, maar het was toch een leuke duik. We moesten door hoepels onder water zwemmen en proberen om een goed trimvermogen te houden.

Met mijn PADI Advanced course afgerond ging ik gelijk door met de PADI Rescue course. In het begin was het heel veel gelees om klaar voor de examens te zijn, maar daarna konden we eindelijk het leuke gedeelte doen.
De rescue course is echt een van de grappigste cursussen die je kan doen. Zelfs een niet-reagerende duiker van de bodem afhalen laat iedereen hard lachen. Mensen die langsliepen stopten om te kijken naar zeven gekke mensen die aan het rondzwemmen waren, de helft probeerde hard om op duikers in paniek te lijken en de andere helft probeerde ze te redden naar de boot twee meter verderop.

De cursus ging heel goed en ik mag mezelf nu een gecertificeerde PADI Rescue Diver noemen.

Na de rescue course moesten we een paar dagen in de winkel werken. Kits wassen, lezen enzovoorts, dus ik was heel opgewonden toen we weer bij Abades mochten duiken met Melissa, Dennis, Lydia en Mahmoud. We hadden drie duiken met Lydia als gids en ze gingen allemaal heel goed.

Gewoon rondzwemmen en kijken naar grappige en mooie beesten kijken zonder zorgen. Abades Beach is een heel relaxte plek om te duiken. Heel leuk om over het strand te lopen met allemaal zonnebadende toeristen om vervolgens in de golven te verdwijnen, buiten het bereik van alle bruinende mensen.

Gisteren had ik een leuke duik. Dennis en ik deden onze eerst mapping duiken die we nodig hebben voor onze PADI Divemaster certificatie. Eerst kregen we een heel leuke tour rond Alien Rock samen met Pete, waar we onze plattegronden moesten tekenen.

De volgende duik moesten we onze eigen weg zien te vinden en Pete gidsen die voor de eerste keer de weg kwijt raakte bij Yellow Mountain. Uiteindelijk wisten we Pete veilig terug te brengen naar zijn geliefde bootje. Daar probeerden we hem te kalmeren en toen vaarden we terug met de boot naar de kust, waar we rookten terwijl Pete de kits wastte. (of was dit allemaal maar een droom!!)

We gingen naar het zwembad om te helpen met een paar nieuwe klanten, om ze voor te bereiden op hun eerste duik sinds drie jaar. Het ging allemaal rustig en goed, waarna we naar Yellow Mountain gingen voor drie duiken. We hadden drie heel goede duiken, we zagen veel sepia's, een octopus en de normale vissen die rondzwemmen bij Yellow Mountain.

Ik denk dat ik mijn blog voor deze week hiermee zal beëindigen, omdat ik gelukkig genoeg ben om mijn vriendin langs te hebben voor een paar dagen, dus ik denk dat ik belangrijkere dingen te doen heb voordat de dag morgen weer begint om zeven uur. Voor een wrakduik, dat klinkt best gaaf! 

Hasta luego, dat is Spaans voor tot volgende week.. of zoiets.

Andreas

PADI Divemaster examens en zee-egels opruimen! 

Het is nu officieel één maand dat ik stagiaire bij Dive and Sea Tenerife ben, de tijd vliegt ongelofelijk snel. Ik had deze week een beetje vrije tijd, dus had ik een gelegenheid om mezelf heel goed voor te bereiden op de Divemaster examen. Ik heb heel het Divemaster boek heel goed bestudeerd en wist hem eindelijk helemaal af te ronden, inclusief de reviews maken, na laten kijken en gecorrigeerd. Ook heb ik het Rescue diver boek een keertje doorgenomen.

 

Het was echt heel leuk om Dennis’ en Adreas’ vriendinnen hier te hebben. Ze waren hier voor drie of vier dagen en ze brachten helemaal vanuit Denemarken Dennis zijn gitaar mee. We hebben er serieus aan gedacht om een tweedehands gitaar in Tenerife te kopen, dus de meiden hebben ons een hoop moeite bespaard.
We hebben zo’n leuke avonden op de bank op het balkon gehad, luisterend naar Dennis’ gitaarspel en Leahs stem. Echt geweldig!

Er zijn twee delen in het Divemaster examen en ik dacht dat ik de twee delen in twee dagen zou maken, maar ik ik wilde er gewoon zo snel mogelijk klaar mee zijn.
Ik weet dat ik de Divemaster toetsen gehaald had met 96% bij deel één en 90% bij deel twee. Ik kon dus relaxt naar huis gaan met een goed gevoel.
Het zal in ieder geval veel leuker zijn om in de toekomst het Divemaster boek te lezen!
In de ochtend hadden twee project AWARE duiken, waar ik me sinds ik in Tenerife ben gekomen enorm op verheugd heb.
We zullen de kans krijgen om minstens nog een paar project AWARE duiken te maken tijdens ons verblijf. Tijdens de eerste twee duiken moesten we zoveel mogelijk zee-egels bij Yellow Mountain weghalen.
Zee-egels planten zich heel snel voort en vormen een grote bedreiging voor het lokale ecosysteem, aangezien ze geen natuurlijke vijanden hebben.

Om het iets interessanter te maken, organiseerde we een kleine wedstrijd. Degene die de meeste zee-egels opruimt wint een project AWARE t-shirt. Dennis deed het het beste met maar liefst 280!
Toen we terug kwamen bij de winkel, gingen we naar het zwembad om de vaardigheden nog een keer te oefenen, en het is altijd leuk om verbeteringen in het team te zien.

De volgende dag was een makkelijke en productieve dag. Het was grappig omdat ik onderweg naar de winkel opeens bedacht dat we de dag zouden beginnen met in het zwembad springen en onze officiële 400-meter zwemtijden te meten.
Het was niet mijn beste tijd, maar ik scoorde een 4 van de 5. We hadden ook een paar vaardigheden in het zwembad geoefend en ik ben begonnen met het lezen van de Encyclopedie van Recreatief duiken.

Ik had heel significante mijlpalen zoals het halen van mijn Divemaster examen, onze zwemtijden gemeten en onze Project AWARE duiken gedaan.
We hadden leuke tijden en we hebben heel veel dingen gedaan en nu is het tijd om uit te kijken naar het begin van een nieuwe maand bij Dive and Sea Tenerife.

PADI Rescue Diver cursus, EFR en uiteraard nog meer duiken. (Lydia)

Wat een week, wat een week, oh je had erbij moeten zijn.

Mijn week begon met twee duiken bij Las Eras, waar ik nog nooit eerder was geweest. Het zicht was niet zo best en er stond een stroming, vooral op de eerste duik. Toch genoot ik van beide duiken. Ik vond vooral de tweede duik naar de pijplijn erg mooi.

De volgende dag deed ik twee duiken, de eerste naar Poco Naufragio en de tweede naar Starfish Bay. Ik genoot ontzettend van de duiken. Alice gidste de duik en we hadden een hele leuke klant bij ons; Ann, die de duiken ook prachtig vond.

Bij Poco Naufragio zagen we een rog en ik vond ook vooral de twee zwarte murenen en tijgermurene schitterend om te zien. Alice gaf hen kleine stukjes vis, wat ik er behoorlijk eng uit vond zien.

Woensdag was een ontzettend leuke dag waarop ik ook veel heb geleerd. We begonnen om 10 uur, wat iedereen heerlijk vond, en we hoefden geen kits voor te bereiden aangezien we niet gingen duiken die dag, maar een EFR cursus deden.

Pete instrueerde Dennis, Andreas, Mahmoud, Angela en mij, en zelfs Sam was van de partij ondanks het feit dat hij sinds deze week een Divemaster is. We hadden een hele hoop lol, vooral tijdens de scenario’s die Pete ons te doen gaf. De leukste was toen we allemaal terug kwamen van 5 minuutjes pauze en Sam op de vloer lag, en de reanimatie pop op een stoel. Niemand reageerde daarop aangezien we dachten dat hij daar zonder reden lag! Dus werden we terug naar buiten gestuurd en verteld dat dit een echt scenario was. 

We gingen terug naar binnen en wisten gelukkig ons slachtoffer Sam te redden. De reanimatiepop is echter nog steeds aan het bekomen van het feit dat Andreas hem mond op mond beademing gaf. Na onze leuke EFR ochtend aten we onze lunch en gingen naar het zwembad om onze 400 meter te zwemmen. Ik verbeterde eindelijk mijn record naar onder de 11 minuten!! Het was jammer dat Pete of Alice er niet bij waren om mijn tijd op te nemen, dus deze poging telt niet mee voor het echt.. In de avond oefende ik mijn kit set-up met Dennis.

Donderdag was mijn vrije dag, dus ik heb mijn hele appartement schoongemaakt en heb wat boodschappen gedaan aangezien ik de andere stagiaires had uitgenodigd voor de lunch. Toen Dennis, Andreas en Mahmoud mijn appartement binnen liepen herkenden ze het niet eens, zo schoon was het! Daarna maakte ik hen lunch, en ze vonden het allemaal lekker. Angela was ziek die dag, dus kon helaas niet komen. Maar ik heb wat fruitsalade overgehouden voor onze vegetarische Angela die ze die avond opat nadat we opnieuw onze kit set-up oefenden met Dennis en Andreas.

Vrijdag was heel, heel spannend want ik deed mijn allereerste nacht duik. Ik was een beetje bang en heel nerveus, maar alles verliep prima. Eigenlijk was het heel mooi en ik probeerde er zoveel mogelijk van te genieten en dicht bij de groep te blijven. Ik vond de papegaaivissen heel mooi, ik zag er een met heel felle kleuren, hij was zo schitterend om te zien... Ik vond ook het plankton heel mooi, dat oplicht als je je hand heen en weer beweegt in het water.

Zaterdag was een heel rommelige dag. We maakten zoveel kleine, domme foutjes met alles! Dus ik hoop dat iedereen die deze dag werkte, inclusief ikzelf, heeft geleerd van de fouten zodat het niet opnieuw gebeurd.

Ik genoot van mijn duik bij Pequeño Valle, hoewel het een erg korte duik was vanwege de stroming die steeds sterker werd naarmate de duik vorderde. Het leukste deel van de dag was het oefenen van onze rescue skills in de haven. Het wordt allemaal zo veel duidelijker als je het in het echt doet, vooral de “duiker in paniek” was heel erg leuk.

Terwijl we dit oefenden bleek het allemaal veel lastiger dan ik had gedacht. Ik begon te oefenen met Alice en ze begon rustig aan, met een lichtelijk gepanikeerde duiker, maar daarna werd het allemaal realistischer en kwam ik erachter dat een gepanikeerde duiker behoorlijk gevaarlijk kan zijn! 

Na onze rescue skills wasten we alle kits en niemand leek te weten hoe één van mijn duikvinnen is kwijtgeraakt. Het ergste was dat het mijn duikvin met daarin mijn masker en snorkel was. Die situatie maakte me een beetje verdrietig. Zodra we erachter kwamen dat mijn vin verdwenen was, sprong Dennis in het water, helaas kon hij mijn vin niet vinden.

Zondag was een relaxte dag. Ik nam Dennis, Andreas en Mahmoud mee in het zwembad om onze skills te oefenen en kon duidelijk zien dat de jongens veel vooruit waren gegaan.

Helaas kon Angela niet met ons mee omdat ze haar voet/been had bezeerd. We wasten de auto’s later die middag en hadden een hoop lol. Ook zwommen we onze 400 meter en dit keer had ik echt gewild dat mijn tijd was bijgehouden door Pete of Alice, want ik zwom het in 10:22 minuten, mijn snelste tijd ooit!

Mijn ik ben erg tevreden met mijn vooruitgang en hoop dat ik dat opnieuw kan bereiken, of misschien zelfs nog beter.

Oh en het beste deel van de dag was dat Mahmoud onder toezicht van Melissa in de haven dook, en daar mijn vin, masker en snorkel terugvond!

Dus ik ben helemaal blij en Mahmoud is de held van de dag.

Lydia

Goede duiken, moeilijke duiken en afscheid nemen van duiken (Sam)

Het voornaamste van vorige week was het feit dat ik mijn perfecte reputatie had vernield door te verdwalen op een van de duiken. Ik maakte een klein stukje goed door dezelfde duik later die week opnieuw te gidsen, op mijn gebruikelijke perfecte niveau.

Ik besloot aan te bieden om de duik bij Las Eras te gidsen, wat ik nog nooit eerder had gedaan, uiteraard onder toezicht van Melissa. Dus we sprongen het water in en zwommen naar ons gebruikelijke afdalings-punt.

Er stond een ontzettend sterke stroming en het zicht was doordoor maar zo’n 5 meter. Daarna ging ik de verkeerde kant uit, wat de situatie niet echt hielp, dus na zo’n 5 minuten nam Melissa het van me over. Hierna ging de duik prima, hoewel het een zeer korte duik was vanwege de slechte weersomstandigheden.

De mensen op deze duik, Ann, Andreas, Kevin en Lydia kregen ondanks de omstandigheden toch allerlei prachtige onderwater dieren te zien. We zagen een kleine octopus, felgekleurde papegaaivissen en ontzettend lange trompetvissen.

De volgende dag namen we Ann mee naar Poco Naufragio, met de bedoeling om met de roggen te spelen, net zoals vorige week. Deze keer waren de roggen echter niet zo geïnteresseerd. Stumpy liet zich heel even zien, maar het was vooral de kleine rog die ons entertainde. De drie murenen waren ook weer op hun vaste plek te vinden, wat altijd erg leuk is om te zien. De volgende duik in onze planning was naar Starfish Bay, met veel interessant zeeleven zoals kleine krabbetjes, gestreepte zeebrasems en uiteraard heel veel zeesterren.

Honderd duiken! Een grote mijlpaal, denk ik zo. Om het te vieren dook ik niet naakt, maar in plaats daarvan deed ik een nachtduik. Niet dat ik zoveel keuze had, want deze maakt deel uit van mijn Divemaster cursus. Pete gidste dit keer en ik vond de duik schitterend! De lichtgevende beestjes in het water waren adembenemend. Er waren ook een heleboel interessante vissen te zien zoals koraaljuffertjes, lipvissen en soms zelfs een ballonvisje.

Sinds ik hier ben heb ik vaak gehoord dat mensen hun hand naar een poetsgarnaal uitsteken en dat die dan tussen je nagels schoonmaakt. Ik had dit nog nooit gedaan totdat we naar Pequeño Valle gingen voor Ann’s laatste duik. Het is een hele ervaring om je hand te laten poetsen door een poetsgarnaal. Uiteraard zagen we ook een heleboel vissen en krabben tijdens de duik.

De andere stagiaires die uiteraard maar wat rond hebben gehangen, zijn eindelijk aan hun rescue cursus begonnen. Ik kreeg de kans om een handje te helpen. Ik kan me mijn eigen rescue cursus nog herinneren, die ik in Engeland deed. Ik kan me voorstellen hoe leuk het is om de praktische sessies te doen in water waarin je niet contant aan het rillen bent en je meer dan 3 meter voor je uit kunt zien. Ik vond het vooral erg leuk om de “duiker in paniek” skills te doen, waarbij je probeert de ander zijn masker af te trekken.

Ik moet helaas eerder naar huis dan gepland, dus dit zal mijn laatste blog zijn. Het is allemaal een beetje deprimerend aangezien ik terugkeer naar temperaturen van maximaal 5 graden en ’s ochtends weer het ijs van de ruiten moet krabben. Het betekend ook dat ik het zonnebaden, buiten zwemmen en korte broeken dragen moet achterlaten.

Waarschijnlijk moet ik nu eigenlijk een korte opsomming moeten doen van wat ik heb geleerd, dus in het kort: Ik ben best wel perfect geworden! Het voornaamste is dat ik denk dat als je iets doet, je het maar beter goed kan doen, en dit geldt voor alles.

De stage is maar net wat je ervan maakt, en als je zeker wilt weten dat je er het maximale uit haalt, kan je maar beter al je energie erin steken en ontzettend je best doen. 

Hopelijk kan ik hier snel weer terugkeren, om soort van te ontspannen.

Voor nu is het Adios.

Sam (Popeye)

Bergbeklimmen en de aankomst van Jezus! (Dennis)

Ik zit hier in de shop met mijn laptop, deze blog te typen. Ik ben net terug van het zwembad waar ik mijn 400 meter heb gezwommen. Ik ben behoorlijk moe en heb overal spierpijn van al het zwemmen de laatste tijd. Ik probeer terug te kijken op vorige week; wat er goed ging, wat er minder goed ging en wat er helemaal mis ging.

                                                                                                   

Op dit punt in mijn stage begin ik in te zien waarom dingen op de manier gedaan worden zoals het hier gebeurd. Ik begin echt het grotere plaatje te zien!

Ik ben nog steeds een vrij onervaren duiker, wat betekend dat ik nog steeds geniet van iedere duik, ieder moment onderwater, waarop ik door een ademautomaat adem haal en de prachtige onderwater wereld aanschouw.

Afgelopen week gingen we naar een duikstek genaamd “Las Eras” waar Sam de duik gidste. We moesten vechten tegen een vrij sterkte stroming, vooral op de terugweg.

Lydia, met wie ik duikbuddies was tijdens deze duik, had er moeite mee om niet achterop te raken. Waarschijnlijk door haar meidenspieren – meisjes! :-)

Dus ik sleepte haar het grootste deel van de terugweg mee naar de kust. Ik vind het helemaal niet erg, want daar ben je duikbuddies, en ik weet dat zij hetzelfde voor mij zou hebben gedaan, als ze daar de kracht voor had gehad. 

De andere duik die een diepe indruk maakte was onze duik bij Starfish Bay. Een duikstek die gewoonlijk bekend is om zijn, ja, je raad het al, zeesterren. Helaas is de duikstek tegenwoordig eerder een onderwater woestijn, alleen maar zand en rotsen. Ik heb misschien twee zeesterren gezien, en teveel zee-egels om ze te kunnen tellen.

Ik heb een paar prachtige duiken beleeft afgelopen week, maar degene die er denk ik het meest uit springt was onze ontmoeting met een kleine rog.

Ik was zeer verbaast dat de rog zich zo ongeveer gedroeg als een vriendelijke hond. Hij bleef steeds rondom ons zwemmen en in mijn maag beuken. Naar mijn mening was hij naar aandacht aan het zoeken, maar wie weet, misschien was hij wel op zoek naar zachte plekjes om eieren in te leggen!!

Hoe dan ook, (hoe ga je verder met een blog na een belachelijke opmerking als de vorige?)

Bijna vergeten te vertellen – we hebben een splinternieuwe kamergenoot in ons appartement: “De prins van de rust, de zoon van God zelf” Jezus Christus eerde ons met zijn hemelse aanwezigheid. Hij is voor ons verschenen in de vorm van een kartonnen figuur en bewaakt nu de westelijke kant van ons appartement.

Het feit dat hij hier nu met ons is, is uiteraard het resultaat van een wilde nacht uit in het stadje van San Miguel.

Morgen is mijn eerste Advanced duik (de diepe duik) en ik kijk er enorm naar uit!

Het avontuur gaat door, stay tuned ya’ll.

-    Kevin uit

Hoe je niet een onderwater plattegrond moet maken en “kit exchanges” (Sam)

Ik eindigde de blog van vorige week met het praten over het mijzelf buitensluiten van mijn eigen appartement en het verblijven op de bank van een andere stagiaire, dit was fout nummer één.

Alhoewel, vanaf dat moment werd het alleen maar erger, het was een mooie manier om te week te beginnen. Om de een of andere reden dacht ik dat het een slim idee zou zijn om te slapen met de balkondeuren open. Daarop terugkijkend, was dat fout nummer twee.

Fout nummer drie was het mezelf niet van top tot teen bedekken tijdens mijn slaap.

De combinatie van deze drie fouten betekende dat ik helemaal onder de muggenbulten zat en er de volgende dag uitzag alsof ik waterpokken had.

De volgende dag zou ik Moomin, Perry en Angela gidsen op hun onderwater plattegrond duiken. Ze maakten een plattegrond van Alien Rock en de eerste duik ging goed. Er misten nog een paar kleine dingetjes, dus we gingen terug het water in om de gegevens te verzamelen en namen dezelfde route. Deze duik zou ik liever vergeten…

In mijn hoofd gingen we dezelfde kant uit als tijdens de eerste duik, maar blijkbaar niet. We belandden in zeer ondiep water en ik heb geen idee hoe we daar kwamen. Om mezelf te verdedigen zal ik vermelden dat ik wist waar de boot was, alleen niet de duikstek. We moesten de duik beëindigen en ik heb de rest van de dag mezelf moeten verdedigen.

Nieuwe klanten deze week! Nick, Tony, Eileen, Linda en Mark kwamen een weekje naar ons toe om te duiken. De eerste duikstek voor de groep was Las Eras, een van mijn favorieten. De eerste duik is naar de linkerkant van de baai waar we prachtige rotsformaties zien, tot zo’n 20 meter diepte. We zien daar sepia’s, barracuda’s en koraaljuffertjes. Dit is de eerste keerdat ik heb gedoken met zo’n ervaren duikgroep, waardoor we helemaal door konden zwemmen naar het onderwater kerststalletje. In mijn geheugen zag het er veel beter uit, helaas bleek het nogal vervallen en beschadigd.

De tweede duik was naar de pijplijn, ook een prachtige duik, waar we murenen, poetsgarnalen en roggen zien die zich verstoppen in de gaten.

Mijn kans om mezelf te bewijzen en het vertrouwen terug te winnen was aangebroken. Ik mocht opnieuw duiken gidsen bij Yellow Mountain. Perfect als ik ondertussen ben, verliep alles vlekkeloos. Tijdens de eerste duik gingen we naar Alien Rock, waar ik mijn eerste Canarische kreeft zag. Ook zagen we een rog.

Tijdens de tweede duik nam ik iedereen mee naar Swim Through. Tony, die het grootste deel van alle duiken filmde, had prachtig filmmateriaal van onze duikgroep die een voor een uit de Swim Through tevoorschijn kwam.

Ik ben zeer sicht bij het afronden van mijn PADI Divemaster stage, en een van de twee dingen die ik nog moest doen was de kit exchange. Ik heb me hier al een hele poos zorgen over gemaakt, maar toen ik de skill uitvoerde, bleek het een fluitje van een cent. Het enige probleem is als de ander medium vinnen heeft en ik large, en ik dan de kleinere maat probeer aan te trekken. 

Terug naar het duiken, vandaag deed ik een nieuwe duikstek; El Delfin, heeft iets met dolfijnen te maken blijkbaar. De duik zelf was erg indrukwekkend met murenen en grote scholen vissen, maar het gaafste voor mij was dat dit mijn diepste duik ooit was. Helemaal naar 35 meter, iets verderop kan je naar 40 meter gaan, maar omdat ik al veel van mijn lucht verbruikt had ging dat niet.

Voor de tweede duik gingen we naar het oude vertrouwde Pequeño Valle, waar we altijd scholen roncadores, zeebrasems en nog veel meer zien. Deze keer was het nog gaver, aangezien we een vlinderrog zagen!! Of nouja, het was heel gaaf geweest als dat beest niet zo lui was geweest! De rog bleef daar gewoon liggen terwijl wij alle acht om hen heen lagen.

De laatste duikdag van de week was naar Poco Naufragio, de duikstek waar we de roggen bezoeken. De groep was hier al eerder geweest maar wilde graag terug om de roggen opnieuw te bewonderen. Zodra we afdaalden zagen we al direct een paar kleine roggen, een duckbill rog was een van hen, plus de enorme pijlstaartroggen. We besloten uiteindelijk beide duiken hier te doen, het waren twee van mijn allerbeste duiken hier.

Ik zou eigenlijk bonen op toast eten als ontbijt op zondag maar aangezien ik geen brood had, bleven alleen de bonen over. Als een alternatief besloot ik ontbijtgranen te eten maar mijn melk was niet goed meer. Dus ik at ontbijtgranen in zure melk, heerlijk……… Voor het geval je geïnteresseerd bent in mijn eetgewoonten :-)

Sam (Popeye)

ENORME pijlstaartroggen en kleine sexy garnalen (Mahmoud)

Ik voel me steeds zelfverzekerder in het water. Het mooiste van deze hele stage is het feit dat wanneer je ’s ochtends opstaat, je weet dat je die dag je tijd zal doorbrengen op de boot of in het water van de Atlantische oceaan, genietend van de zon, op weg naar je duiken.

We hadden 5 hele leuke klanten deze week, de meeste van hen zijn gecertificeerde BSAC & PADI Instructeurs, dus allemaal zeer ervaren duikers. In het begin dacht ik dat dit het lastig zou maken aangezien zij alle kleine foutjes die ik zal maken zullen zien, maar het bleek al snel dat het erg fijne en relaxte mensen waren.

We hadden twee schitterende duiken bij Poco Naufragio waarop we werden overweldigd door enorme en zeer nieuwsgierige pijlstaartroggen.

Er waren zeker 6 roggen die contant om ons heen zwommen, ze voelden zacht als dekentjes. De duik werd steeds rustiger en stiller totdat de stilte helemaal overnam. De ervaring was zeer intens en het mooiste dat ik in jaren heb meegemaakt. Ik voelde me zo bevoorrecht om erbij te zijn. Het was zeer rustgevend en belonend.

Voor de volgende duik gingen we naar een andere duikstek, die zich net voor Yellow Mountain bevind. Mark was mijn duikbuddy en het ging heel goed. Ik bleef dicht bij Mark en ook bij Alice die de duik gidste.

Ik had een belangrijke discussie met Pete over hoe belangrijk het is om dichtbij de persoon die de duik gidst te blijven. Het was een hele uitdaging deze duik, om dichtbij genoeg te blijven. Mark ging regelmatig helemaal een andere kant uit dan Alice en ik wilde hem niet constant van richting doen veranderen, maar wilde ook niet dat we achterop raakten. Ik bleef steeds in het midden en genoot van de duik.

Mijn volgende duiken waren weer met de groep. Aangezien de duik gisteren zo schitterend was, besloten we weer terug en gaan en raad eens… we hadden opnieuw het geluk de roggen te zien! Waren alle dagen maar zo!

De volgende duiken waren onze onderwater plattegrond duiken. Angela en ik maakten schitterende plattegronden van Yellow Mountain. We kregen een heleboel tips van Pete en gingen het water in voor de tweede duik, om onze plattegronden eventueel nog iets aan te passen. Als we straks terug in de shop zijn zullen we de laatste details aanvullen.

De EFR cursus die Pete gaf was geweldig. Ik had het gevoel dat al het studeren niet voor niets was geweest. Ik kon alle vragen beantwoorden die werden gesteld en vond dat de cursus fijn en logisch in elkaar was gezet.

De scenario’s waren ook erg leuk en gaven ons een idee van hoe het is om je geleerde kennis in de praktijk toe te passen. Daarna deden we onze examens en ik scoorde 90%. Nu heb ik al mijn papierwerk afgerond voor mijn PADI Rescue Diver certificatie.

Ik eindigde de week met twee van de duiken die deel uitmaakten van Dennis, Andreas en Ann’s PADI Advanced Open Water Diver cursussen.

Ik miste de diepe duik omdat ik (alweer) de sleutels van de shop in mijn zak had zitten, die Melissa op dat moment nodig had! Gelukkig was het niet het einde van de wereld, ik heb mijn lesje geleerd en zal nooit meer sleutels in mijn zak laten zitten die niet van mij zijn.

Het duiken is geweldig!

Het maakt iedere fout die je maakt onder deze druk draagbaar. Ik ben nog steeds niet 100% tevreden met mijn prestaties rondom de shop. Maar dan bedenk ik me dat dit nog maar mijn tweede week is. Ik moet nog veel leren, maar stapje voor stapje gaat het steeds beter.

Mahmoud