De derde week van mijn stage is net voorbij, wat betekend
dat ik nog maar 5 dagen te gaan heb voordat ik weer terug naar ijskoud
Dutschieland vertrek (eigenlijk denk ik dat het niet zo’n groot verschil maakt
of ik nu doordrenkt ben van de regenbuien of doordrenkt omdat ik hier me hele
dagen te pletter zweet van de warmte!)
Zondag gingen we naar Las Eras voor mijn en Jeffrey’s deep
specialty duik en mijn SMB specialty duik.
Las Eras is een erg mooie duikstek met een super onderwaterwereldje. Onderweg
naar 35 meter ging alles vlekkeloos, een beetje rondhangen in het water,
voortgeduwd worden door de stroming en kennismaken met de needle fish, octopus,
barracudas en al de kleine kruipers op de rotsen.
Eenmaal aangekomen op 35
meter mochten we van Gareth een spelletje spelen om te checken of de diepte
enig effect op ons had (gas narcosis). We moesten onze namen achterstevoren
spellen. Voor mij geen probleem, maar Jeffrey bleek toch aardig gedrogeerd te
zijn, hij leek zich niet meer te herinneren welke letters in welke volgorde
kwamen (al moeten we erkennen dat hij door boven water ook al wat moeite mee
had, maar we zullen de vroege morgen daar de schuld van geven!) Na ons
speelkwartiertje, was het tijd om het ondiepe terug op te zoeken. We
realiseerden ons al snel dat de stroming toch wel vrij sterk was en we hadden
aardig wat moeite om terug te zwemmen (vasthoudend aan de rotsen en onszelf
voortduwend). Tegen de tijd dat we de kust weer bereikt hadden waren we
uitgeput, maar ook wel erg trots op onszelf voor de 43 minuten durende duik
naar 35 meter in extreem sterke stroming! Gaaf details is de octopus die we
onderweg zagen terwijl hij een grote trumpetfish aan het oppeuzelen was (de
trumpetfish stak nog voor de helft uit de octupus…maar als ik dit zo neer
schrijf kom ik erachter dat X- factor bij de beschrijving wat ontbreekt, het
klinkt maar half zo speciaal als dat het in werkelijkheid was, je had erbij
moeten zijn….).
Iets minder gaaf was de dode baby schildpad die we op de bodem
zagen liggen, helemaal wit, in verre staat van ontbinding en met zijn hoofdje
afgerukt. (ook hier geld, je had erbij moeten zijn….of misschien wel gewoon
niet….)
Deze week hadden we ook wat tijd om op ontdekking te gaan! Pete had besloten dat het tijd was om te kijken of hij nog steeds in staat was om te duiken na weken op de boot, dus samen met Gareth, Jeffrey en ikzelf gingen we naar een nieuwe duikstek voor nog een diepe duik, genaamd El Delphin (naar het dolfijnen standbeeldje dat we tegenkwamen tijdens de afdaling).
Deze week hadden we ook wat tijd om op ontdekking te gaan! Pete had besloten dat het tijd was om te kijken of hij nog steeds in staat was om te duiken na weken op de boot, dus samen met Gareth, Jeffrey en ikzelf gingen we naar een nieuwe duikstek voor nog een diepe duik, genaamd El Delphin (naar het dolfijnen standbeeldje dat we tegenkwamen tijdens de afdaling).
Held van de dag was de
grote Atlantic Ray die richting ons zwom zodra we op de bodem aangekomen waren!
Een super start van de duik!.
Gareth had besloten om wat restjes van zijn
ontbijt mee te nemen onderwater om maar weer eens een spelletje te spelen op
bijna 40 meter diepte. Speeltijd was echter snel over (wat eigenlijk maar beter
is op die diepte)…De heren waren niet in staat onderwater een ei te breken, dus
moest ik het maar weer even voor doen (beetje jammer heren, dat zelfs onder
water de vrouw het voedsel moet bereiden!) en Gareth wist niet precies wat voor
cool effect de tomaten onder water zouden geven (of waarom hij ze überhaupt mee
had gebracht, behalve dan dat ze toch al beschimmeld waren en belangrijke
ruimte voorbestemd voor bier in zijn koelkast innamen) dus die hebben we maar
tot moes gekneed en aan de vissen gevoerd.
De tweede duik die dag was een project AWARE duik. We gingen naar Starfish bay met als doel het aanrichte van een massamoord onder de zee-egels. Op de een of andere manier was iedereen super enthousiast over deze duik, het bracht het slechte in ons naar boven.
In het begin voelde ik wat medelij voor de zee-egels, speciaal voor de kleintjes, dus ik moet toegeven dat ik in het begin de kleintjes heb laten lopen.
De tweede duik die dag was een project AWARE duik. We gingen naar Starfish bay met als doel het aanrichte van een massamoord onder de zee-egels. Op de een of andere manier was iedereen super enthousiast over deze duik, het bracht het slechte in ons naar boven.
In het begin voelde ik wat medelij voor de zee-egels, speciaal voor de kleintjes, dus ik moet toegeven dat ik in het begin de kleintjes heb laten lopen.
Wanneer ik links en rechts van mij keek, zag ik mijn team-genoten die langzaam aan in psychopaten waren veranderd: De een gooide de zee-egel in de lucht terwijl ze met samurai-moves de zee-egels aan stukken sneden, de ander zette de zee-egel op een rots, keek hoe ze weg waggelden, duwde ze nog eens omver, gaf hun stekels een knipbeurt en gaf de zee-egel het idee om toch te kunnen ontsnappen, om vervolgens met één steek genadeloos toe te slaan en het doodvonnis van deze zee-egel te tekenen. Ik dacht eigenlijk dat het maar een stel rare Britten waren…..TOTDAT…..Ikzelf door één van die irritanteriken werd gestoken (heb het nu weer over de zee-egels, niet de Britten!). Mijn vinger deed pijn, een druppeltje groen bloed sijpelde naar buiten en het werd me zwart voor de ogen….sinds dat moment was het DOOD AAN ALLE DE ZEEEGELS!
(voor de
mensen niet bekend met de zwarte zee-egel, het is een pest in het gebied rond
Tenerife, ze komen oorspronkelijk niet daar voor en planten zich zo snel voort
dat ze al het andere zee-leven opeten of geen kans meer geven om te leven, ze
hebben geen natuurlijke vijanden dus wij helpen de natuur een handje door de
zee-egels uit te roeien!)
De afgelopen week zijn de All-stars omgetoverd in de
All-blacks, nadat ze alle drie hun Divemaster Behaald hebben door de laatste
examens en de het wisselen van de uitrusting onderwater succesvol af te leggen.
Hierdoor ben ik nu het buitenbeentje geworden in mijn rode T-shirt!
Ikzelf heb
de kit-exchange (het wisselen van de duikuitrusting onderwater waarbij je
slechts gebruik maakt van 1 ademautomaat) samen met Jeffrey gedaan. Voordat we
aan de test begonnen hadden we 5 minuten om te oefenen, waarin Jeffrey en ik
besloten/leerden dat:
- We wel zullen zien wat er gaat gebeuren
- Je niet je masker schoon moet blazen, wanneer je geen regulator in je mond hebt omdat ja A. zonder lucht komt te zitten en B. je gaat proberen om water in te ademen.
- Wij een geweldig team zijn en de oefening piece of cake is!
- We wel zullen zien wat er gaat gebeuren
- Je niet je masker schoon moet blazen, wanneer je geen regulator in je mond hebt omdat ja A. zonder lucht komt te zitten en B. je gaat proberen om water in te ademen.
- Wij een geweldig team zijn en de oefening piece of cake is!
Uiteindelijk ging de kit-exchange super goed, Jeffrey deed alles in een enorm
snel tempo waardoor het voor mij een uitdaging was om bij te blijven. Het
uitdoen van mijn vinnen en het aandoen van Jeffrey’s vinnen-geschikt-voor-reus,
was niet zo gemakkelijk als het leek. Het zorgde ervoor dat ik achterover veel
en met mijn billen op de bodem van het zwembad belandde….MAAR….doel van de
oefening was om alles er gemakkelijk en vlotjes uit te laten zien, dus ik nam
mijn tijd zittend op mijn gat (in een poging de big boss ervan te overtuigen
dat dit allemaal onderdeel was van onze geweldig geplande voorbereiding), ik
nam even een momentje voor mezelf voordat Jeffrey mij terug omhoog hielp en de
oefening verder afronden in super- tempo!
Aan het einde van de week gingen we ook nog naar een presentatie van
Pro-Sub, de leverancier van duikmaterialen voor de shop, ook wel bekend als
Intertoys voor Duikers. Hier hebben we veel bruikbare tips en ideeën gehoord
over de nieuwste materialen en over het toepassen van verkooptechnieken.
Zoals ik in mijn intro al zei, nog 5 dagen te gaan, met hopelijk veel mooie duiken!!
No comments:
Post a Comment